Beni bilen bilir beyler kendi halinde takılan ekmeğinin peşinde bir karıncayım kimseye bir zararım dokunmaz.

Bugün son zamanlarda göç ettiğim kafede gezip tozup etrafı keşfediyordum.En yakınımdaki masaya bir insan grubu yerleşti.

iki üç dakikaya kadar bir sorun yoktu fakat bir şey dikkatimi çekti. Masada oturan 10-12 yaşlarında bir velet ilk kez gördüğü yarrağa bakan gelin gibi bana bakıyordu. Birden yere masadaki şekerlerden bir tanesini bıraktı.Aga bee insanlık bitmemiş bee sözleri eşliğinde kendi başıma zütüremeyeceğimi anladığım şekeri almak için arkadaşlarımı çağırmaya gittim.4 kişiyle döndüğümde ortada şeker falan yoktu.Bir bin bin sırıtan veletin suratına,bir yanımdaki 4 tane arkadaşa baktım. Açıklamaya çalıştım fakat inanan olmadı.

Şimdi yuvamda efkarlı bir şekilde bir gün o veletle tekrar karşılaşmayı ümit ediyorum.O gün var ya o gün kulağından girip beynine kadar gitmezsem şerefsizim.
Sadede gelecek olursak bu da böyle bir anımdır.