Aşağıdaki Türkiye’de yaşanmış 6 liralık bir hayat hikayesini buraya bırakıyorum. 
Adana böyle bir kışı uzun süre yaşamamıştı. Titreye titreye elindeki 6 liralık bozuklukla gitti oduncuya... “Altı liralık odun verir misin?” diye sordu, yine soğuktan titreyerek... Titreten soğuk muydu onu da bilmiyoruz aslında, belki de benliğini saran umutsuzluktu! Evde gerçekten soğuktan tir tir titreyen ve sürekli ağlayan altı aylık kızı Kardelen’le, altı yaşındaki oğlu isa bekliyordu. Ev dedikse, dört bir köşesinden nem ve soğuk geçiren bir gecekondu!

DHA’nın haberine göre o oduncu çok iyi anımsıyor 26 yaşındaki gencecik Emine Hanım’ı… “Altı liralık odun olmaz ki hanım!” dediğindeki o bakışlarını da… O bakışlar üzerine 10 kilo odunu çuvala doldurmuş, “Para istemez” demiş. Hava yağmurlu, odunlar da ıslak! Yine de 10 kiloluk çuvalı sırtlayıp koştura koştura gitmiş eve Emine… Hemen sobaya atmış odunları ve yakmaya çalışmış! Bir, iki, üç deneme, nafile odunlar öyle nemli ki yakmak mümkün olmamış. Çare tükenmez demiş kendi kendine… Eski bir kamyon lastiği varmış evde, son gücüyle onu parçalayıp atmış sobaya…

Tek bir kıvılcımla cevap verse sobadaki o lastik parçası belki her şey farklı olacakmış. Yok, o gün hayat bırakın ışığı tek bir kıvılcımı layık görmemiş ona… Bilemiyoruz ama büyük olasılıkla o an vermiş kararını… O küçücük zaman diliminde hayatın nasıl da pamuk ipliğine bağlı olduğunun acı hikayesi işte Emine’ninki… Koşup saç kurutma makinesini almış, takmış fişe… Kardelen’i almış yanına, isa’yı da çağırmış. “Al bununla hem kendini ısıt hem de kardeşini” demiş sadece…

Oğluna vasiyeti bu! Hiçbir şey yok başka ağzından çıkan… Yine titreye titreye mi geçti yatak odasına ,O güne kadar çocuklarını ninniler söyleyip, sallayarak uyuttuğu salıncağın tavana çakılı demirini seçmiş son yolculuk için… Dolamış ipi kancaya, geçirmiş ilmeği boynuna… Tek ses işitmemiş isa, elinde saç kurutma makinesi Kardelen’i ısıtmaya çalışırken… intihar evinin olduğu mahalleyi biliyorum. Aydınlar Mahallesi diye bir mahalle... Bir tabelası ekgib ‘Buraya refah uğramaz’ yazan!