Kardeşim inan bana aile içi ilişkilerin hariç çok benzer hayatlar yaşıyoruz. Doğduğumdan beri bir ayağım hastanede. ne istediysem hep sağlık sorunlarım engel oldu meslek seçiminde dahi kısıtlandım. Pgibolojim alt üst olmuş bir haldeyim gibtiğimin yerine çile çekmeye geldik galiba bilemiyorum. Hep bir başarısızlık hep sürekli çıkan engeller...

Bazen oturuyorum düşünüyorum ulan hep imtihan bunlar diyorum kendi kendime ama tatmin olamıyorum. imtihan dünyası evet ama hep mi bize yapılacak bu imtihanlar? Diğerleri zevkle geçiriyorken yaşadığı her dakikayı, ben doğduğuma bin pişman halde mecburiyetten yaşıyorum. Ben böyle bir hayatla nasıl mutlu olayım?