Hadi hızlanalım” diyerek. Ailesine döner. Aile hızlı adımlarla köye giriş yapmıştır. Hemen dedelerinin evine doğru yönelirler. O sıra da Nuh dayı, Osman’a dönerek; “hadi saat 12, geç de olsa bir uğrayalım beraber düğün evine şimdi senin arkadaşların alkol almaya başlamışlardır. Eğleniyorlardır,” der. Osman hanımına, “siz eve geçin ben bir görüneyim gelirim,” der. Karısı da elinde bulunan bir parça ekmeği sıkarak çaktırmadan Osman’ın cebine koyar. Osman ve Nuh düğün evine doğru değil de tepeye doğru ilerlerler. Ne olduğunu soran Osman, “neden düğün evine gitmiyoruz Nuh dayı,” der. Oğlum düğün evi zaten burada, açık alanda yapacaklar dese de pek inanmak istemez Osman. 5 dk. sonra bir bakar ki sazlar kurulmuş alem başlamış yemekler yeniyor eğlence yapılıyor. Herkesle hoş beş ettikten sonra Nuh Osman’a dönerek, “o cebindeki ekmeği çıkar da kenara koy,” der. Bunu duyan Osman irkilir, “ne ekmeği” cevabını verir o sırada elini cebine attığında ekmek eline takılır. Osman ekmeği tekrar cebine koyar ve “kalsın canım cekette ne zararı var ekmeğin” der. Israrla çıkarması istenince Osman şüphelenir. Çünkü ekmek cebe çarpılmaması için konulur. Çıkarmaz Osman inattır. Aradan bir 10 dk. geçtikten sonra Osman’a bir ağırlık çöker ve uykuya dalar.