Hatırlarsınız arkadaşlar bu tipini gibtiğimin badem bıyıklılarını. Çok uzun zaman olmadı ülkemin her yerinde bunlardan vardı.

Göbekli, kısa boylu, koltuk altı terlemiş, genelde gözlüklüydü çoğu. zütlerinin leş gibi koktuğu 10 metre uzaktan belli olurdu... Kazak giydiklerinde genelde kollarına maklubeden kalma kurumuş pirinç taneleri yapışmış olurdu.

Gereksiz ve samimiyetsiz bir şekilde gülümser, pollyanna havalarında dolaşır ve kendileri gibi ruh hastalarını toplarlardı çevreden.

Her taku bilmiş havaları, kahverengi tonlarında şekilsiz kıyafetleri ve bol pantolonlarının içine soktukları gömlekleri vardı üzerlerinde. insanlarla iyilik meleği gibi konuşurken gözleri fıldır fıldır dönerdi muallaklerin.

Özellikle bekarları yıllardır mastrübasyon faaliyeti ya da herhangi bir cinsel münasebette bulunmadıklarından ağaca, toprağa taşa onları gibmek istermiş gibi bakardı hep. Sapkın ve rahatsız edici bakışları insanın tüm enerjisini tüketirdi.

Tüm cümlelerinin içinde mutlaka gibimsonik bir arapça kelime kulanırlar ve o cümleyi söyledikten sonra sanki bir filozof edasıyla suratınıza bakıp gülümserlerdi ama ne kendileri ne de sözlerini dinleyen kişiler o sözden hiçbir gib anlamazdı.

Bir de taptıkları bir hocaları vardı bunların. Hepsini hipnoz etmişti.
Hepsini derken bunların içinde devlet yöneticileri, avukatlar, öğretmenler mühendisler polisler doktorlar vardı.

Düşünün !

Ülkenizin en önemli yerlerinde bir ruh hastası tarafından hipnoz edilmiş iğrenç yaratıklar vardı.

Neyse ki artık görmüyoruz