11 yaşında dedem beni pazarda domates satan arkadaşının yanında çalıştırmıştı.
Kendisi orman memuruydu.

Insanlardan beni çocuğum diye kazıklamaya çalışan çok oluyodu(şaka için yapanda oluyodu takılmak amaçlı),ilk başta hep yerdim sonra beni kazıklamaya çalışanları dalgaya almaya başlamıştım, iyice tilki olmuştum ve insanları tanımıştım.
Üstüne üstlük pazarcı çocuklarıyla arkadaş oldum, fakir insanlarında yaşdıbını görmüş oldum,o zamana kadar tüm arkadaşlarım maddi açıdan ya ortaydı ya iyiydi.
Pazarcı çocuklarıyla takıla takıla kavga etmeyi öğrendim önceden süt çocuğu olan ben (:

Kısacası her çeşit insanı tanıdım sadece bir yaz sezonunda.
Şimdiki çocuklar ise embesil youtuberlar ve twitch yayıncılarını izleyerek hayatı kolay ve boş beleş sanıyor, hepsi youtuber olma hayali kuruyor.
Biz çocukluğumuzda itfaiyeci, polis,asker, astronot olmak isterdik,en azından daha mantıklı hayallerimiz vardı :/