Ne başarısız bi dünyadır bu ya. tanıdığım kim varsa söyleniyor, bişeylerden şikayet ediyor. sosyal aktivite 0 , yaşama amacı 0 , dostluk 0 , dürüst ve anlamlı bir ilişki 0 , düzgün hayat şartları 0 , sevgi ve saygı 0 , enerji 0.

Her şey normalmiş gibi davranmaya o kadar alışmışız ki. kimse de bi çözüm yok, kimse de bi ışık yok. herkesin içinde tak görüyorum bilader. gibtimin insanlarında özgün bir espri anlayışı bile yok, aynı şeylerin farklı versiyonları dönüp duruyor amk. hiçbir huur çocuğu da durup düşünmüyo ki ulan bu benim gençliğim napıyorum ben aminakoyim.