ikinci gündüz, unutulmuşların ilk günü. Sabah sigarası arkasından derinden bir öksürük,
sonrası aynı koridorlar. Aynı merdivenler. Zil. Gündüzün ikinci ışıkları, sabahın ikinci sigarası
ve O. Pek çok rüyadan daha gerçek, pek çok unutkanlıktan daha hatırda kalıcı, birkaç sözcük.
Sözlerden daha anlamlı bakan gözler donuk değil bu sefer.’’ altındaki anlamda yaşamalı’’
diyorum içimden, yanına geçiyorum söylediklerini duymayarak. Ve şimdi yine aynı koridorlar,
aynı merdivenler bir fark var ama derinden içten donuk, ve bu sefer daha çok istiyorum
zamanın durmasını yitip giden bu hayatta.