koyu bir dindar ve ırkçıydım.

dini sorgulamaktan dahi korkan, elimden geldiğince ibadet etmeye çalışan ve en ufak hatamda tanrının beni helak edeceğinden çekinen biriydim.

ırkıma da ölümüne bağlıydım. sanki sırf türk olduğum için doğuştan gelen bir üstünlüğüm varmış gibi düşünürdüm.

peki ya şimdi? tüm ırkları gibtir etmiş, sadece \'insan\' kavrdıbını kabul eden bir dinsizim. bakın beyler, işte bu hayattır. düşüncelerimizin ne denli değişebileceğini görüyor musunuz? bir kaç sene önce karşımda dimdik duran tabularım, şimdi ayaklarımın altında.

o yüzden hiç bir ideolojinizi ölümüne savunmayın. insanlar değişir, fikirleri değişir, değişirsiniz.

edit: "hem koyu dinci olup hem de nasıl ırkçı olabiliyorsun?" diye soranlar olmuş, benim ırkçılık tanımım sizin düşündüğünüzden daha farklı. belli bir ırka kin beslemek yerine, sadece kendi ırkımı ister istemez daha üstün, daha ayrıcalıklı görürdüm. kaldı ki etrafınızda müslüman geçinen kişilerin yarısından fazlası türklüğü yüce görür.