sinematik manada türk sinemasına hiçbir artı getirmeyen yapım. oyunculuklarındaki "bakın ben korku filminde oynuyorum" imajıyla kullanılan jestler ve mimiklerin yanında, dikkat edilmeyen devamlılık hataları filmin yerin üstünde bir stand kuramayacağını net bir şekilde gösteriyor. filmin başında, hale karakterinin babasının peşinden giderken baktığı penceredeki insan yüzlerini görünce gülmemek elde değil.

on üstünden rahatça 3 verebileceğim bu filmde, verdiğim 3 puanın 2'sini hale karakterine can veren merve ateş kardeşimizin performansına armağan edebilirim. filmin kalanı da rahat rahat 3'ün 1'ini alır.

öptüm.