Mehmet'in evinin bahçesinde iken yolda gördüğü simsiyah çarşaflı varlıklar salonun ortasında oturuyordu. Hiç bir eşya yoktu oda tamamen ayna ile kaplıydı. Etrafta yerlerde tuz olduğunu tahmin ettiği madde ile boydan boya kaplıydı. Hoca bahriyi ittirdi. Bahri zar zor adımlar atarak ilerliyordu. Salonun tam ortasındaki bakır tepsinin önüne oturtuldu. Dede ellerini açarak anlamadığı dilde bir şeyler söylüyor, diğer siyahi varlıklar zikir çekercesine kafalarını bir sağa, bir sola sallıyorlardı. Bahri vücudunda çok büyük bir baskı hissediyordu. Gözlerinin kapandığını fark ediyordu. Başı bir anda yere doğru üştü, hızlı bir silkelenme ile etrafa baktığında amcalar ve deden başka hiç kimse yoktu. Ayağa kalkmaya çalıştı, dede otur hareket etme. Şimdi sana yardım eden ve çocuğun olmasını sağlayan pare kabilesinden bir elçi gelecek, mahkeme isteğimizi ve Hz.Süleyman'ın sözleşmesini yineleyeceğiz. Bir süre sonra pencerelerin etrafı siyah dumanlarla kaplandı. Kapı çalıyordu, anlamadığı dilde bir şeyler söyledi dede, içeri uzun simsiyah bir varlık girdi. Dede ona doğru bakmamasını söylemişti Bahri'ye. Dede ile bir şeyler konuştuktan sonra, dede Bahri'ye Ayşe ve çocuğun iyi olduğunu söyledi. Bahri sevinç ve korkunun verdiği duygu ile ağlıyordu. Mahkeme bu gece kurulacak dinlen diyordu dede. Bahri etraftan gelen uğultular ve pencere dışarısındaki siyah varlıklardan dolayı hareket etmek istemiyordu, olduğu yerden hareket etmeden uzanmıştı. Dedenin sopasını yere vurması ile uyandı Bahri. etrafında bir sürü varlık vardı. Dede ona kafasını kaldırmamasını ona söz verdiğin de anlatmasını istedi. Bahri kafasını hafifçe yukarı aşağı sallayarak kabul ettiğini nitelendirdi.