gel buraya dedimm. otur yanıma gidiyoruz. nereye falan dedi sus dedim kes sesini senin sitende osymye mail atabiliyoruz mu ya da şikayet edebiliyoruz mu dedim. sen de etmiyceksin ona göre.

10 saat yol ankaraya mülkiamirlik sınavına gidicez. çiftçi bi aileyiz. fazla para harcayamayız ona göre dedim. yani ev tut otel tut oralara para harcamak yok. zaten 180 lira sınav parasını zor verdim. bilet parası taksi parası var daha. ona göre dedim.

sonra vardık ankaraya. bi de ne görelim. sınava gitmek için taksi tutucaz ama 300 metre kuyruk. işe bak ki üni kayıtlarını aynı güne koymuş birisi. sonra osym başkanında suç işlemiş çocuk gibi haller. ön dişleriyle dudaklarını ısırıp gözlerini masum yaparak fıldır fıldır etrafta döndürüyo. neyse dedim geç sıraya benimki gibi güneş senin de kafana işlesin.

sonra taksi tuttuk sınava gittik. taksiye de bi 25-30. çünkü daha önce sınav yerine gelip görme imkanımız yok. diyor ya gidin görün. ankaradan söylemesi kolay tabii. yeme içme yol 300 lira harca da git sen gör sınav yerini. o yüzden daha önce görmedimizden taksi tutuyoz zaten sınava da az kalmış. gidiyoz ösym başkanında bi puflamalar. daha dur daha ne ki.

sınava gircez o kafayla. otobüste sabaha kadar bebek ağlaması dayı osurması amca horlaması. uyuyamadık da. taksi de bekledik hayvan gibi. kafa çatal çutal. sonra yapamadık tabi. ösym başkanı sinirli. neden ya neden yapıyo. çiftçi çocuğu olduğumuzdan zaten elendik biz. neyin tatavası bu. elencez tabi. bizi mi kaymakam yapcaklar. yine puff yapıyo.

neyse sınav bitti. vücut yorgunluğuna kafa yorgunluğu da eklendi. ohhh tam oldu. şimdi gel otogara gidelim tekrar. kalalım dinlenelim diyo. nereye dinleniyosun düş peşime 300 lira otele para mı verilir veya ucuz adı sanı bilinmeyen apartlara böbrek?

gidiyoruz otogara. kayıt dönüşü aileler biletleri bitirmiş. akşamüstü 5e kadar da orda bekle 5 saat. nasıl diyorum keyfin yerinde mi? başım ağrıyo diyo. daha bu ne ki? 11 saat yol daha gidicez. direkt memlekete kalmadığından aktarmalı gidicez. önce 9 saat sonra 2 saat daha. yine pufff yapıyo.

11 saat sonra gece 4te varıyoruz. köyümün bağlı olduğu ilçeye seferler öğle 12de başlayacağından otobüsün güzergahındaki ilçede oturan ninemin evine gidiyoruz. gece ayyaşı, iti, kopuğu. para ver para ver diye önümü kesenler. hoh diyorum ağız kokumdan fakir olduğu anlıyolar kaçıyolar. osym başkanı yanımda hala. gelmedik mi diyo. 15 dk var daha bekle.

varıyoruz eve. 32 saat sonunda ayakkabıları çıkarıyoruz. ayaklar şiş kalitesiz ayakkabı giydiğimizden morluklar bereler oluşmuş. vücudun her yerinde ağrı sızı. otobüs koltuğunda uyuyamamış olsa gerek yatar yatmaz uyuyo bizimki. yaaaa diyorum öyle kolay değil bu işler. o yanımda uyurken de ben bunları yazıyorum. her zaman öyle değil midir zaten?