Emre günlerce, haftalarca Ebrunun peşinde koştu ama hiç bir karşılık alamadı. Ebrunun bana yaklaşmaya çalıştığını fark ediyordu ama kabullenmek istemiyordu.

Bu konumda benlik bir şey yoktu ama Emre bana karşı birikiyordu. Bir sabah tek başıma okula yürüyordum. Parka uğrayıp az laf ettik. Ama bu okula geç kalmama sebep oldu. Sınıflara dağılmıştı herkes

Sınıfın kapısını açtım. Benim oturduğum yer boştu Eylül de gelmemişti diye düşünmüştüm. Fakat Eylül Emrenin yanına oturmuştu. Emreyi biçeceğim günü bekliyordum, ikisinin yüzüne bakmadan oturdum kendi yerime. Ebru benim geldiğimi görür görmez yerinden kalkıp yanıma oturdu

Bu soğuk savaş hiç hoşuma gitmiyordu. Dahası Eylüle açılmayışıma rağmen sevgili gibi takılıyorduk. Ne oldu da bu kadar uzaklaşmıştı benden