yürüyorum ellerim cebimde telefonumun şarjı yok müzik dinleyemiyorum sadece düşünüyorum keşke mutlu neşeli şeyler geçse aklımdan ama aklımdan geçmiş günler geçiyor bide şimdi ki halimi düşünüyorum eve gidip ağlamak istiyorum aklıma geliyo annem var evde telaşlanmaz mı kadın duymaz mı beni diyorum sokaktada ağlanmaz ki bunları düşünürken gözlerim doluyor gözümü kaşıyomuş gibi çaktırmadan gözümün yaşını siliyorum yanımdan arabalar geçiyor kimisi müzik açmış yarım açık camlarından müzikle karışık kahkaha sesleri geliyor özeniyorum yürümeye devam ediyorum kendi kendime neden diyorum cevabını bulamıyorum olmadı diyorum ama olmaması benim suçum değil ben bişey yapmadım bu arada salak saçma aşk acıları anlatmayacağım size onu belirteyim şimdi geldim eve anlatacağım arkadaşım yok daha doğrusu kalmadı buraya yazıyorum bende insan böyledir anlatmak rahatlamak ister bende size anlatıyorum burayı günlük gibi kullanacağım okuyun okumayın çok umrumda değil açıkcası sadece biyere dökmek istiyorum içimi gönül isterdi ki bir dosta olsun ama yok dijital bir platforma yazı metni olarak içimi döküyorum olsun önemli değil biraz rahatlarım belki çünkü kardeşlerim ben çok doldum...