Bu ara kiminle konuşsam, hep aynı durum. ilişkilerden korkar, kaçar oldu herkes. Korkak, ürkek, kabuğuna çekilmiş insanlar. Kimse daha fazla canı acısın istemiyor, ateşi maşa ile bile tutmaya cesareti yok soğukta kalmayı tercih ediyor herkes. Öylesine bir bezmişlik, bir inançsızlık hali.. Neden, niye soruları dört dönüyor kafamın içinde. Kime ne kadar izin vermeli, kimi hayatına ne kadar dahil etmelisin, kime borçlu, kimden alacaklı hissetmelisin kendini diye. ister karşı cins, ister hem cins olsun herkese açtığımız yüreğimiz, bir süre sonra kırılmaya mahkum oluyor, içimizi her açtığımızda, daha fazla yanıyor canımız. Kendini savunmasan aciz, savunsan kırıcı oluyorsun. Herkes kendini korumak derdinde. Herkesin bagajı dolu, herkes yorgun, herkes tahammülsüz. Gerçekten bu kadar tehlikeli mi yüzdüğümüz sular, bu kadar kaygan mı zeminler?