şimdi sıçmıştım amk. Far ışığını görmüş tavşan gibi kalmıştım kıpırdayamıyordum. Ufak tefek boylu adam bana döndü.
Evet, kendisi tam da tahmin ettiğiniz kişi: bizim ruhsuz!
30 saniye kadar süren anlamsız bir bakışma oldu. Sonunda ruhsuz derin bir iç çekti ve kadına dönüp"bacağını arkamdan alsan da gibimi kurtarsam?"
kadın (kadın dediğime bakmayın, yirmisinde bile yokmuş amk.) ruhsuzun sırtına dayadığı bacağını indirdi ve ruhsuz da ondan uzaklaştı. (bu sırada yere biraz döl de döküldü.) Üstünü toparlarken " O odada kal ve benim gelmemi bekle" dedi. Ne olduğunu hala kavrayamamıştım. denileni yapıp kapıyı kapattım.
Hala olayın şokunu yaşıyordum. Odadaki koltuklardan birine oturdum (otururken tekrar canım yandı amk) ve neler olduğunu anlatması için ruhsuzun gelmesini bekledim.