Gözlerimde batma ve sırtımda bir ağrıyla uyandım.
Minibüsün camından dışarı baktım. etraf, dışarıdaki sokak lambaları da olmasa zifiri karanlık denilebilirdi. gerindim ve saatte baktım. Saat iki olmuştu. Batı hâlâ Zambak'ın dizine başını koymuş sekilde uyuyordu. Zambak da başını cama dayamış bir şekilde uyuyakalmıştı. Gözlerimi ovuşturarak ayılmaya çalıştım. yattığım koltuğun altında bir çekmece olduğunu farkettim. Çekmeceyi açtım.

Bir mini buzdolabı! Harika!

Bir tane soğuk kahve aldım ve açıp içmeye başladım. Hâlâ bana bir açıklama yapmamışlardı ve neyi beklediğimiz hakkında bir fikrim yoktu.
Tam içtiğim soğuk kahve şişesini yere koymuştum ki bir el silah sesi duyuldu. Ses uzaktan geliyor gibiydi ama silah çok güçlü olmalıydı ki sesi buraya kadar gelmişti.

Silah sesiyle beraber Zambak irkilerek uyandı.
Gerinerek "Neler oluyor?" diye sordu

"Bir... bir silah sesi... " dedim kekeleyerek.

Ben bunu der demez, Zambak telefonuna sarıldı. bir kaç dakika durdu. Sonra yüzüne bir tebessüm yayıldı.

"işimiz bitti." dedi cama tıklatırken"Eve dönebiliriz."

"Bekle... ne?" dedim şaşkınlıkla, minibüs hareket ederken.

Gülerek " Sanırım bunun cevabını sana Batı vermeli... " dedi.