ailemden uzaklaştım, ayrı eve çıktım, çok kilometre uzaktayım çocukluğumun geçtiği, büyüdüğüm yerden, ailemden, her zaman ezilen oldum, ilkokuldan beri, kavgadan korkan oldum, dayak yiyen oldum bu yüzden bu hayatla hiçbir zaman barışmayacağım, alkolik oldum, müptezel oldum bu zayıf hayatımda tutunacak bir dal bulamadım, buldum dedim bi' ara bu kız dedim beni çekip çıkaracak bu zayıf hayatımdan, hayatımda 6 ay da olsa mutlu oldum, peki mutluluğun sonu neydi ? sonunu bile bile aşık oldum beni bırakacağını bile bile ben daha fazla bağlandım, bıraktı, o zayıf , kendime bile inanmadığım hayatımda daha da eksilere indim bu yüzden hayatla hiçbir zaman barışmayacağım, en korktuğum şey oldu, ilk defa aşık olduğum kız ile cinsel birşeyler yaşadım bu hayatımda , başkasıyla birlikte olursan dayanamam dedim, benim kucağımdayken gördüğüm o surat ifadeni başka kimse görmesin dedim, dayanamam dedim, başkasıda gördü o surat ifadesini, küstüm hayata , sigara yaktığım çakmağa bile, içtiğim sigaraya bile, kendime küstüm, yaşamak nedir ? bu sorunun cevabı çok karanlık bende, her sabah küfür ederek kalkıyorum bu dünya da, benden 3 yaş küçük insandan gider yiyorum telefonlarda , sesimi çıkaramıyorum, çok doluyum , ağlayamıyorum, bir ağlasam 5 ay susmadan ağlarım diye korkuyorum, 21 yaşındayım, ben yaşayamıyorum, hayatta istedim de oldu dediğim hiç bir şey olmadı, şu an overdose alkollüyüm, tekim, birilerini arayıp ağlamak istiyorum, telefonlarımı açıcak kimse yok, beni dinleyecek kimse yok, korkuyorum bazen, kendimden, benden kaçanlardan korkuyorum, hak veriyorum çoğu zaman ben olsam bende kendimden kaçardım diyorum, çıkış yolum yok, ben bu dünyada boğuluyorum arkadaşlar