HASTALIĞIN YAYILMASINDAN iKi YIL ÖNCESi...

ANKARA...

ÜMiTKÖY...





Ankara cinayet büro EMEKLi amiri Behzat ç. gene aynı yerinde rakısını yudumluyordu...

Etrafında yıllarca beraber görev yaptığı dostları vardı...

Hayalet...

Akbaba...

Harun...

Harun ile evlenmiş Olan Eda...

Cevdet...

Oradan buradan konuşuyorlardı...

Aralarındaki bağ artık kan bağı olmaktan öteye geçmiş... duygusal bir bağ haline gelmişti...

Konuşmadan da anlaşabiliyorlardı...

Ve o akşam gene bunu yapıyorladı...

Sonra kapıdan elinde bir dosya ile genç bir delikanlı girdi...

Elindeki dosya çok inceydi...

Hatta içinde sadece görgü tanıklarının ifadeleri , cesedin fotoğraflarından başka bir şey yoktu...

Önce etrafına baktı...

Sonra Behzat’ı tanıdı ve yavaş hareketlerle yanına geldi...

Başı çok ağrıyordu...

Günlerdir işin içinden çıkmaya çalışıyordu...

Ama nereye elini atsa orası kuruyordu resmen...

Bağlı bulunduğu Şubede yardım etmiyordu...

Oda son çare olarak Behzat’ın yanına gitmeye karar vermişti...

Aslında bu yaptığı suç bile sayılabilirdi... Behzat artık emekliydi ve Polislik mesleği ile bir bağlantısı kalmamıştı...

Behzat gelen tipin Polis olduğunu hemen anladı “ Gelme La gelme “ dedikten sonra bardağındaki rakıyı dibine kadar içti ve sandalyenin arkasındaki deri ceketini acele bir şekilde üstüne giyip dışarı çıktı...

Dışarda Tahsin Müdür vardı...

Tahsin Müdür...

Behzatla beraber polis okulundan mezun olmuş ama behzat’ın duruşu ve başına gelen olayların neticesinde sürekli olarak kıdem kaybettiği için Tahsin doğal olarak onun müdürü haline gelmişti...

Fakat aralarındaki bağ asla kaybolmamıştı...

Tahsin için Behzat hala okuldaki Behzat...

Behzat içinde Tahsin hala okuldaki Tahsindi...

Kardeşten öte bir bağ vardı aralarında...

O akşamda karşısında tahsini gördüğü zaman her zaman söylediği şey söyledi gene...

“ Bi S.KTiR GiT TAHSiN... Bi S.KTiR GiT “

Tahsin Müdür Behzatın arkasından “ Bi DiNLE BE... Bi DiNLE... NE DEĞiŞiK ADAMSIN “ diyerek bağırmaya başladı...

Ne var dedi Behzat... Bi rahat bırakın beni artık la... Huzur verin .mına koyum bi rahat verin artık...

Behzat bu şekilde bağırmaya başlayınca içerdekilerde dışarı çıktılar..

Genç polis Tahsin Müdürün arkasındaydı...

“ BiR CiNAYET VAR AMiRiM... ELiMDEN GELMiYOR BAZI ŞEYLER... GÜPEGÜNDÜZ 3 KiŞiYi ÖLDÜRDÜLER... YAPANLARIN ÜZERiNDE POLiS ÜNiFORMASI VARMIŞ... LÜTFEN YARDIM ET BANA... ”

Sen kimsin la dedi Behzat..

Adım Emir dedi Genç Polis... Ankara Cinayet şubeye yeni atandım... ilk görev yerim...

Meyhanenin kapısının önünde bekleyen eski görev arkadaşları önce Emir’e...

Sonrada Behzat’a baktılar...

Burası olmaz dedi Behzat... Bizim eve gidelim... orada konuşalım... dedikten sonra cebinden tuşlu bir telefon çıkarıp bir numara çevirdi...

“ Alo... Burak... Ben Behzat La... biz eve geçiyoruz... sen neredesin... Ne zaman gelirsin... Ha tamam o zaman... Tamam La tamam... tamam Selam söyle Kutay'a... tamam... eyvallah “

Sonrada Kapıda bekleyenlerden birisine bakıp...

“ Harun... Sende bi kasa bira al La... gece Uzun gibi duruyor... ”

Harun tamam abi dedikten sonra içeri girdi...

iki araba peş peşe takılıp Gazi mahallesindeki Behzat'ın evine gittiler...

Emir ve Tahsin elindeki tüm dosyaları evin oturma odasındaki masanın üzerine serdiler...