sonrasında okul hayatı beni iyice sarmıştı. okula bizim yunuslarla olan felç akımını yaymıştım. inanmayabilirsiniz ama yine de yine de yazıyorum. bir zaman sonra bir baktım ki o felç hareketlerini tüm lise birler yapıyor. koridorda yürüyorum bir tanesi zombi gibi felç yaparak yürüyor öbürü önce gülüyor sonra hoplaya zıplaya yapıyor. lan ananı gibim at gibi bir kız vardı o bile hiç utanmadan ellerini yamultum ayaklarını çarpık yaparak eeyyğğğğğğ heeemmmmeee diye bağırarak yürüyordu. salak huur çocuklarına bak dedim ve yanlarına gidip tam yapılışını gösterdim onlara.
lise güzeldi. tabi bizim ahmet yunus salih ben dostluğumuz devam ediyordu. nerdeyse haftanın beş günü akşam çıkardık dışarı. onlar okulu ben okulu anlatıyordum eğleniyorduk. yunus bsgden ayrıldığımı biliyordu ve şeytan gibi her buluşmamızda bu ve buna benzer ama konusu hep aynı cümleler kuruyordu.
y:kardaş ayrılmasaydın keşke o kızdan. hem güzeldi hem senin gibi çalışkandı. akşam çıkması da vardı. annesi seni sevdiğinden izin de veriyordu. dört dörtlük ilişki neyin tatavasını yapıyon.
ben buseyi unutmuştum artık. bsgden de çıktığımız süre zarfında belli belirsiz hoşlanmıştım. ama yunus her gün her gün aynı lafı diyip olmayan duyguları beynime soktu dıbına koyim. beş ay boyunca biri size sen kızsın senin amın var dese eğer kızda olurdunuz dıbınız da olurdu emin olun.
bende de öyle olmuştu. (bsg konusunda am konusunda değil)