büyük bir nedeni de bizleriz aslında.
Bizim her zaman yeri belli olan mahalle abilerimiz vardı. Bize futbolu, hayvanları sevmeyi, arkadaşlığı öğreten, hayattan küçük alıntılar vererek beynimize ömür boyu ders niteliğinde taşıyacağımız yarısı yalan da olsa bir ana fikire sahip hikayeler anlatırlardı.
Bize edebi adabı onlar öğretirdi, yaşlı insanlara yardım etmeyi de onlardan öğrendik, analı bacılı ağır küfür etmeyi de. Saygı duyardık onlara bir derdimiz olduğunda gider anlatırdık, çare bulurlardı. Kısaca bize hayatın fragmanını yaşatırlardı.

Ama biz tam arada kalmış olan gençler abilerimizden birçok şeyi öğrenip evlerimize kapandık, bu gibimsonik dünyaya alıştık, kimimiz oyunlar oynadı kimimiz karı kız avladı kimimiz ise bu gibi sözlük ortamlarında takılmaya başladı.

O sokakları parkları bizler boş bıraktık, gelen kardeşlerimiz de sahipsiz kaldı. Bu dıbına kodumun internet dünyası da onlara kucak açtı ve hepsini hapsetti.

Şimdiki gençlerin büyüklerine saygısız, küçüklerine sevgisiz ve alabildiğine duyarsız olmasının sebeplerinden biri bizleriz.
Biz onlara abilik yapamadık, utanması gereken nesil bizleriz..