almancı

kimse sevmiyor bu insanlari turkiyede. ben sevmiyor degilim, direkt olarak nefret ediyorum. tiksiniyorum hatta. elimde olsa hepsini boyle bi odaya kapatir, ustlerine galon galon benzin doker kahkaha atarak kibriti yakip ustlerine atarim. oyle bir nefret iste. sebebi ise sudur: varos, cahil, elinde imkan olmasina ragmen degerlendiremeyen ve beyin ihtiva etmeyen her canlidan tiksiniyor olusum. bu insanlar egitilemez arkadasim, ben bunu bilir bunu soylerim. baba tarafindaki butun akrabalarim almanci. vaktinde gibtirip gitmisler almanyaya, danimarkaya. tak temizlemisler, tak yalamislar hatta. ezilmisler kopek gibi beden iscisi olduklari icin. simdi simdi az cok adam olmuslar, hala giblenmeseler de en azindan eskiye oranla cok fazla ezilmiyorlar. geliyorlar sonra turkiyeye efendilik tasliyolar. giberler guzel kardesim, harbiden giberler. saygisiz cop sulari sizi. turkculuk taslar bu huur evlatlarinin geneli ama daha turkceyi dogru duzgun konusamazlar. agizlarini acarlar konusmanin yarisi turkce yarisi almanca ya da hangi ulkede bariniyorlarsa iste oranin dili. bekara koca bosamak kolay tabii, gelirler buraya en sagci partinin gotunu yalarlar. giderler avrupaya, gibtir edilme korkusu ile solcu partilerin gotunu yalarlar. kaypak, serefsiz, haysiyetsiz, namussuz, iki yuzlu huur cocuklari sizi. hepinizden tiksiniyorum. bir de vatansever rolune burunurler, olurum turkiyem falan modundadirlar genelde, arabalarinda ay yildizli cikartmalar ekgib olmaz. ama sozde, dedim ya bekara koca bosamak kolay. gel turkiyede yasa, niye burada yasamiyorsunuz dersin. yok biz turkiyede yapamayiz derler. ne oralidirlar, ne burali. kultur catismasi yasayan asagilik insanlar sizi. ne oranin modernizmini icsellestirip kabullenirler, ne de burada yasarlar. arada derece, ne idugu belirsiz organizmalar olarak olecek hepsi.