4-5 yıl önce henüz öğrenciyken bir arkadaşım domates hakkında hayat değiştiren bir gerçek öğretmişti. normalde domatesi şekildeki gibi ikiye böler, sonra da kabuğunun olduğu yerden paralel kegibler atar, sonra da küp küp doğrarım. tabi böyle yapınca domatesin amcıklaşma süreci hızlanıyor. bıçak keskin değilse eziliyor, kabuğu bir yana kayıyor içindeki bıdıklar bir yana kayıyor. rezillik kısacası. yine bir gün böyle cebelleşirken ev arkadaşım mutfağa geldi ve bana "niye öyle kesiyorsun, mal mısın?" sorusunu sordu. lafa direkt böyle girmesi canımı sıksa da altta kalmamak için "ne var olm böyle kesilir" dedim. sonra konyalı ev arkadaşım bir gordon ramsay olup domatesi şekildeki gibi tutup nizami bir şekilde doğradı. kör bıçağı tezgaha bıraktı ve "böyle doğranır" dedi. sonra da gibtir oldu gitti.

bu rencide edici olaydan sonra yemek işlerinde biraz daha teknik çalışmaya başladım. soğan nasıl doğranır videoları izledim. eskiden elimde sıfatı gibilen soğan, şu anda ilkokul öğrencisi gibi tek sıra halinde küp küp oluyor. işin sırrı tekniği bilmek ve asla yılmadan youtube videolarından öğrenmek.