twitterdaki anonimlik muhabbetine de değinmek istiyorum, anonim olmanın harika bir büyüsü var karşı tarafta, eğer anonsanız karşı tarafı etkilemek aşırı kolay oluyor, boş bi adam bile olsanız -ki zaten alayımız bomboş adamız aq- sağdan soldan duyduğunuz şeyleri satsanız, aşırı mal bi üslubunuz da yoksa mentionlaşırken falan kendinizi çok yüksek gösterebilirsiniz, bu da epey çirkin bişi dimi?

yani mesela geçenlerde biri şey yazmıştı bu twitterdaki ikiyüzlülük muhabbeti hakkında, diyodu ki e abi gerçek hayatta da insanlar olmadıkları gibi davranabiliyorlar, e abicim tamam öyle de ikisi bir mi aq, yani ben ikiyüzlülüğe gerçek hayatta da karşıyım ama sanal alemde bunun bi sınırı yok aq, adam abd başkanı gibi gösterebiliyo kendini, gerçekte yine o kadar uçamıyolar

tabii ben insanın ikiyüzlülük yapmaması gerektiğini söylerken şunu da kastetmiyorum: bir insan içinden ne geliyorsa onu yapmalı onu söylemeli vesaire. yani insanın içinden yeri geliyor kötü şeyler gelebiliyor bunlar da zaten şeytani kaynaklı şeyler, bunları da baskılamalı insan. bomboş bi bireyselcilikten allaha sığınırız ikiyüzlülükten kastımız olmayan şeyleri eklemek insanları etkilemek için vesaire

reel life daki oto kontrol mekanizması güzel mesela. sartre yavşağı varlık zaman kitabında topluluğun bir yararından bahsediyor. etrafın insan dolu olursa utanırsın diyor, topluluğun utandırma gücü vardır diyor, cidden de öyle insan yalnız kaldı mı pek sakınmıyor kendini. ha nedir, bizler yalnız kaldığımızda da kendimizi sakınmaya talibiz rabbim nasip etsin. mesela işte twitterda bu toplum baskısı olmuyor sonra ayıkla pirincin taşını

anonimlik konusunun büyüleyiciliği bahsine devam ederken şunları da ekleyelim, anonimler bu şekilde kendilerini pazarladıklarında ortada olmayan tipleri, sosyal yaşantıdaki itibarları, kim oldukları gibi şeyler etkiledikleri kişiler tarafından yorumlanıyor, e böyle olunca da kimse kalkıp çirkin bi insan resmetmiyor yani,

zaten goethe de bunu anlatıyor bir yerde, bir köyde bi tane köylü delikanlıya denk geliyor, çocuk dul orta yaşlı bi kadın için çalışıyor, goethe kadını soruyor buna çocuk anlatmaya başlıyor işte şöyle güzel şöyle merhametli şöyle duyarlı falan diye öyle bi süslüyor ki goethe bile aşık oluyor neredeyse, sonra diyorki en kısa zamanda gidip şu kadını bir göreyim diyor, sonra bi anda vezgeçip \\\\\"ya da niye gideyim ki yav\\\\\" diyor, \\\\\"belki görsem dudağının üzerindeki bi sivilceden nefret edicem, ama o kadını bu gencin gözleriyle görürsem büyüsü bozulmaz\\\\\" diyor, işte anonimlik de böyle bir şey

ahir zaman ümmeti olarak da bu bizim şansımız işte, belki allah rasulünü göremedik ama onu en çok sevenlerin gözleriyle görüyoruz

belki beni de twittera çeken bu oldu, gün içinde çok fazla insanla iletişime geçiyorum yani kimseyi eleştirmek gibi olmasın ama çoğundan da pek haz etmiyorum, ama twittera geldiğimizde herkes mükemmel aq bi sürü anon var kafanda istediğin gibi resmet güzel olay, bi nevi gerçek hayattan kaçma yeri

zaten inception da bu kaçma olayını işliyordu ya filmde, millet rüyada yaşayıp geri gelmek istemiyordu haz almak için sürekli, ama sonra bazıları sıkılıp dönüyordu, niye mi çünkü kesmiyor aga insan hakikatı istiyor, gerçek hayatta da bunu görüyoruz zaten, bir yerden sonra dünyevi hazlar adama yetmemeye başlıyor, insanın kendini gerçekleştirmesi gerekiyor

jon stuart mill mesela, bu adam faydacılığın kurucusu gibi bişi, faydacılık da işte adı üstünde aynı anda en çok kişiyi en çok mutlulukla donatmak adamın ileri sürdüğü önerdiği fikir, şimdi buna düz baksan dersin ki ye-iç-gibiş al oldu bitti, ama bu adam başka bir yerde şunu da söylüyor: \\\\\"mutlu bir domuz olmaktansa, mutsuz bir sokrates olmayı tercih ederim\" ... haydaaaa ne demek şimdi bu, adam bunu şöyle temellendiriyor: \"sokratesin mutsuzluğunda ince zevkler var\" diyor

sanırım anlaşıldı anonim olmak bir nevi hayal dünyasında yaşamak ha bunu da kendimden yola çıkarak yazıyorum zaten hep, kahrolduk anasını gibtimin sitesinde, zaten bırakmayı düşündürten şeyler hep hususi olaylar bu kadar edebiyatın olayı hep bu, artık bi yerden sonra kafamı kurcalamaya başladı bazı mevzular. dünya telaşı, sorumluluklar, kişisel gelişim bi yanda beklerken baktım ki kendimi veremiyorum bunlara, insanların kusurlarının olmadığı bir müessese anonimlik ne yazık ki.