daha bugün yolda yürürken bu konuyu düşündüm.

var oluş içgüdülerden gelir ve sürekliliği bilinçaltından sağlanır. güzel yeşeirirse, kaliteli bir hayat sunar, kötü yeşerirse, kalitesiz bir yaşam. bilinçli sandığımız düşüncelerde çoğu zaman bilinçaltının kurbanıdır. matematiksel bir işlem yapmıyorsak şayet, yani sübjektif bir karar alma yolundaysak, bilinçaltının kurbanı olduğumuz aşikardır. ancak kurban dediysem, sağlıklı bir bilinçaltı bizi vezir yapar. sağlıksızı da rezil. örneğin travmalarla dolu bir bilinçaltı, akabinde bir çok pgibolojik rahatsızlığı beraberinde getirebilir. sosyal fobi, kekemelik, duygu karmaşası vesaire..

bilinçaltı ve içgüdüler o kadar büyük bir silahtır ki, çoğu insan bunun farkında olmadığından kelepçelenmiş bir hayat yaşarlar. örneğin manipülatör despotlar bunu o denli güzel kullanır ki, gerek yalıtık bireyleri bir araya getirerek kolektif bir kitlesel köle ordusu meydana getirirler, gerekse kitleleri parçalayarak yalnızlaştırırlar.

kimisini bir süper kahraman olduğuna inandırırlar, kimisini aciz ve ölmeyi hak eden bir mahlukat. bilinçaltının ne olduğunu ve nasıl kullanılacağını bilen bir kişi, hem kendi bilinçaltını, hem de diğer insanların bilinçaltını yöneterek çevresinde bir tür imparatorluk kurup tahta oynar.

pgiboloji öğrenmeden geçirdiğiniz her saniyeye yazık. herkesi pgibolojsi yönetiyor, eğer sen, seni ve diğerlerini yöneten mekanizmayı çözemezsen, hayata, insanlara ve kendine söven bir cehalet örneği olursun.