1 gün komada kaldım. Kafası çok süper, tavsiye ederim.

Sırt üstü yere düşüp, kafamın arkasını karpuz gibi yere çakmışım. Aynı filmlerdeki gibi tavan ışıkları geçerken, doktorlar komaya girmeyim diye adımı falan soruyordu, annem alkollü pamuk falan birşeyler yapıyordu. 1 gün uyanmadım. Ertesi gün uyandım, kafa çatlamamış iyi. Beyin kanaması da geçirmemişim. Ama geçmişten hiçbirşey yoktu. 2-3 ay sonra en geriden hatıralar gelmeye başladı. Ama o güne dair bir tek hatıra halen yok.

Bir de trombosit verirken, bi sıcaklık çöktü ter bastı. Hemşireler ve stajer doktorlar kan verildiği yerde kanepede tv izliyorlardı. Elimi kaldırıp bayılacağım dedim ve erkek tıp öğrencisi kanepe üstünden atlayıp, hemşireler koşa koşa yanıma gelirlerken ben bayıldım.

Hobaaa, bi rahatlık, bi tuhaf hayaller falan, acayip bir huzur vardı. Koymuşum zütüne dünyanın hesabı. En son uyandığımda biri alkol pamuğunu burnuma dayamış, öbürü Allah ne verdiyse tokatlıyordu. Hepsi birden kızdılar, az daha geç haber versen ölebilirdin diye kızdıktan sonra, Hayaller nasıldı, iyimiydi diyerek sırıttı doktor. Şimdi kızılay kan aracının önünden bile geçmiyorum.