asosyal

Asosyallik hayatı küçük bir pencereden izlemektir. Yaşayanları izler kendinizi yalanlarınıza gömersiniz.

23 yaşındayım belki buradaki çoğu yazardan büyüğüm. Liseliyken pek gibimde olmazdı asosyal olmam.Çünkü yapacaklarımız belliydi hayat basitti.Ama işler yaş biraz daha ilerleyince değişiyor tabi.

Beyler asosyal olmak sizin sosyal becerilerinizi köreltir. Arkadaş edinmede, sevgili yapmada sıçarsınız.Özgüveniniz düşer, hiç bir şey kazanamamak sizin içten içe rezil bir insan yapar.ilk başlarda melankolik takılmak güzel gelirken gençliğinizin en güzel zamanlarında pişmanlık ve depresyonla takılırsınız.

Param var, tipimde iyi.Ama ne doğru dürüst bir arkadaşım var nede güzel bir kızla konuşacak özgüvenim. Yıllarca kendimi kandırdım ben hiç bir gibi beceremedim, hayata yenildim.Hep ilerde güzel olacak yalanıyla kendimi avuttum ve içimdeki acı içtiğim sigarada gizli. Evden çıkasım yok, çıkıp nereye gideceğim onu bile bilmiyorum. Sırf çevremdekiler benle taşşak geçmesinler diye onlara sahte anılarımı,gay demesinler diye daha önce hiç olmayan sevgilimi anlatıyorum.

Bunu kendi hayatını gibmiş biri olarak yazıyorum.O bilgisayar oyunlarını bırakın, evde pineklemeyide bırakın. Ders çalışın, hobi edinin ve hayatta olduğunuzu ispat edin. Yoksa sonunuz benim gibi olur. Yıllar geçtikçe kendi kendinize dövünür, gençliğinizi yaşayamaz ve burada entry girersiniz dıbına koduklarım.