Aradan 219 gün geçti ve yannanım kökünden koptu.
Her gün ağlıyorum, en ağır pgibolojik ilaçları alıyorum... Ne yapacağımı bilmiyorum sözlük. Ühühühü. Tanga hariç başka bir iç çamaşırı giyemiyorum. zütüm kocuman; memelerim doksan, ah sana bi soksam oldu.
Şimdi ağlayarak Manqa dinliyorum yine, sigaramı da yaktım, oturuyorum. Köy peynirinin kırıntılarına bakarak iç çekiyorum. Fazla kaçırmışım...
Çok zalimsin hayat! Artık inek kokulu peynir bile beni satisfy eylemiyor, köylü duygularım durulmuyor.
Dağa kaçıp dağdaki ineklerden bir ısırık almalıyım. Sonra da çimlerde yuvarlanırken jartiyerlerimle story atarım. Bu, köylülük ihtiyaçlarımı bir süreliğine kesecektir.
Şey gibi, vampirlerin düzenli aralıklarla kan emmesi...
Aynen, evet.