Bu bir hastalıktır. Kıyaslama ihtiyacı insana has bir hastalıktır. Kötüyü uyarırken, yanlışını gösterirken illa ki bir iyi örnekle bunu taçlandırmak isteriz. Ve bunu anne babalar çok sık yapar. Falancanın oğlu dersaneye başlamış, deneme sınavından %80 indirim kazanmış oğlum sende biraz çalışsana ? Bırak artık şu bilgisayar oyunlarını. Bak falancanın kızı tıp kazanmış. Bunun örneklerini 100’lere çıkartabiliriz. Bizde ki bu kıyas en yakınımdakiyle olunca bende etkileri çok sert oldu. Ağabeyim. Benden 5 yaş büyük, anasının karnından 25 li yaşlarda olgun olarak doğan gıcık herifin teki. Sulu şaka yapmaz, gülmez, fırlamalık gibi salakça hareketleri yoktur, evden işe işten eve. ilk başlarda ben de hayatı elbette uçlarda yaşamıyordum, en büyük heyecanımız böğürtlen çalılıkları arkasında gizlice sigara içmekti. Ancak evde ilk evlat bu kadar mükemmel olunca, benim hareketlerim göze batıyor, fazla geliyordu. Ne zaman “oğlum biraz abini örnek al, bırak şu serseriliği deseler” deliriyordum. Hazmedemiyordum. Abim çok zeki değildi, bir dahi hiç değildi. Örnek alacak milyonlarca insan varken onu mu örnek alacaktım ? Zehir kusuyordum anne babama ne zaman abimle ilgili bir örnek verseler.