Bu ruh hali beni çok farklı bir yola itti. En büyük haylazlığı sigara içip, bahçelerden erik çalmak olan ben, birkaç yıl içerisinde esrar içen, eve gelmeyen, parklarda uyuyan bir asiye dönüşmüştüm. Bu durum anne babamın canını çok acıtıyor, bunun farkına varmaksa beni acayip mutlu ediyordu, haz alıyordum. Hayatında bir kez dibe vurdunuz mu beyler, bunun keyfini almaya da başlarsınız. Yoksa hiç kimse bir batalıkta kendi iradesi ve isteği olmadan durmaz. Yıllarca aileme ders verdim. Aslında kendi hayatımı gibtim. 16-17 yaşlarında çalışmaya başlayan ağabeyimi sevmelerinin sebebi eve para getiriyor olmasıydı. Yoksa bunun başka bir açıklaması olamazdı. Ben yakışıklıydım, sempatiktim, şakacıydım herkes beni severdi. Ağabeyimin arkadaşları bile beni severdi. Abimse tanımadığı bir kızla konuşamayacak kadar ezikti, yıkıktı. Ben ondan kat kat daha üstünken, ailemin onu daha çok sevmesinin tek sebebi para kazanıyor olması gerekiyordu. Bu sebeple daha lisedeyken turizmde çalışmaya başladım. Otellere ekstralara gittim, komilik garsonluk yıllar içerisinde barmenlik ve günlük kazandığım her parayı getirip babama verdim. Ancak yetmedi. Bana hala onu örnek gösteriyorlardı. Esrar çevremi tabiki bırakmamıştım ve eve uyumak için geliyordum çoğunlukla. Demek ki daha çok para kazanmam gerekiyordu. Bu sebeple çok güzel bir puan almama rağmen üniversite için tercihte bulunmadım. Ben iş hayatına atılacağım dedim. Abim gibi..