Müge, doğma büyüme Hatay'lı.. Beraber takıldığımız süre zarfında daha çok muhabbet ettik. Nişanlıymış, o zaman öğrendim. Aslında hayat dolu bir kız, sevmeye bile başlamıştım. Keşke bana zarar vermeye çalışmasaydı. Biraz acıyordum bile ona. Hayattaki mutsuzluğu onu bazı arayışlara itmiş. Bir erkeği bağlamanın en iyi yolu altına yatmak olarak bellemiş kafasında. Bir huur sever mi ? Severmiş. Hem de çok severmiş. Ben ona karşı aslında en başından beri dürüst oldum. Yani sadece gibmek için görüşüyordum ve o bunu biliyordu. Ama sevmiş, bağlamaya başlamış. Ve bizi Ecem'le görünce buna dayanamamış.

Tahmin ettiğim gibi, Müge Ecem'i arıyor ve herşeyi anlatıyor. Aslında doğruları söyleyen o. Bu şerefsiz ikimizi de aynı anda idare ediyormuş diyor. Ecem inanmıyor.. Benden önce yaşadıkları beni ilgilendirmez diyor kapatıyor telefonu..

Tüm bunlar olurken ben evi yine ihmal etmiştim. Duygu ise perişan haldeydi. Fevri tepkilerimden çekindiği için bişey de diyemiyordu. En masum yalan ve bahanelerle beni eve çağırıyordu..
- Aşkım müsait misin ? Başım çok dönüyor sanırım bayılacağım, eve gelir misin ?
- Aşkım az önce bayıldım çok kötüyüm eve gelir misin ?
- Bebeğim annem aradı çok ağır laflar etti hiç iyi hissetmiyorum gelir misin ?

Başıma bir bela yada sıkıntı geldiğinde bunu hiç kimseyle dertleşmeyen birisi olduğum için, bunlar bana bahane geliyordu. Ve 10 kere arıyorsa, 1 kere anca gidiyordum.