Üniversitedeki koskaca bir yılım yanlız geçiyor, her akşam kafamı dumanlıyor, içimdeki huur çocuğuyla her akşam kavga ediyordum. Gece uyuyana kadar beynimi gibiyordu.
+ Seni annen baban bile sevmiyor. Kim sevecek başka ?
+ işe yaramaz ezik
+ Anca milletin nişanlısını gib.
+ Ne oldu Davut az kalsın gibiyordu ananı.

Bu sesi susturamadıkça bu olaylara karışan herkesin hayatını gibmek istiyordum. Bir süre Davut'u bir yerde kıstırıp ağzını burnunu gibmeyi planladım. .Uzun yıllar sonra yediğim ilk dayaktı bu. Ben aslında kabullenmiştim, hak etmiştim çünkü, ama içimdeki huur çocuğu kabul etmiyor, ağır konuşuyordu.

Bir gün annem aradı..
+ Konya'ya geliyoruz oğlum, birşey istiyor musun ?
- Yok, istemiyorum

Bu nerden çıkmıştı şimdi. Hemen evi havalandırdım, zuladaki esrarların tamdıbını dışarıdaki çöpe attım. Çünkü biliyorum annem bütün evi temizleyecek, altını üstüne getirecek.
Akşam üzeri bizimkiler geldi, kapıda karşıladım. Yanlarında epey erzak getirmişler. ilk akşam onlarla oturdum, işi, okulu herşeyi soruyorlar. Ne soruyorlarsa cevaplıyorum.. Ama fazlası yok.. Sonrasında uyumak için kalktım yerimden.. "Yarın iş var"