Mutfaktan bir bıçak aldım. Sesler benim kata yaklaşıyordu. Her ilerlemede parçalanan kapılar ve ölüm sesleri duyuyordum. Sıra bana geliyordu. Tetikteydim. Ellerim titriyor ve terliyordu. Gözlerim pür dikkat kapıdaydı. Kapıya bir kez vurdular açılmadı. ikinci kez vurdular yine açılmadı. Üçüncüde açıldı ve ben bıçağımı yabancının kafasına fırlattım. Öldü. Ardından Nergiz Abla içeri daldı ve kapıya eşya yığdı. Artık kimse içeri giremezdi.
I:Soluklan! Bana neler olduğunu anlatacaksın!
Ellerimi belime zütürdüm. Öylece baktım. Yere çöktü. Ağlamaya başladı.
N:Devlet kukla! Ne polis ne asker! Hiçbir güvenlik örgütü yok.
I:Nasıl?
N:Bundan 25 sene önce Yardımsever Beyefendi küçükken ailesi ülkenin parlamentosunda görevliydi. Sen küçüksün bilmezsin ama 25 senedir bu ülkede ne bir zam ne de bir ucuzlama oluyor. Okulu okuyan işsiz kalıyor. Bazıları da torpille iş sahibi oluyor. Sisteme dahil ediliyor. Sisteme dahil olmayanlar için ölüm fermanı 25 yıl önce verildi. Yardımsever Beyefendi ailesinin desteğiyle girdi sisteme. Bende onun sokak işlerini görüyorum. Bir davamız var Irmak!
Anlattıkça geriliyordu.
I:Devam et.
N:Nüfus kaç olursa olsun, tarım alanları yok dahi olsa ve insanlık aç dahi kalsa durumu iyi olanlar onu korumalı.