Bir süre sonra anladım ki kafa kalıp. gram birşey anlamıyor, anlamak da istemiyor, anlamış gibi yapıp bi de taşak geçiyor insanla. Tamam bayaa bir uzun süredir çıkıyoruz ama insanlar bu sürede daha çok bağlanırken biz birbirimize kafa atcak durumdayız ama gene de beraberiz. Çünkü müge güzel kız yani. Bırakmak işime gelmiyor. Sanki ondan ayrılsam daha iyisini bulamayacam, ömrüm boyunca bir daha hiçbir kız müge gibi güzel olmayacak diye düşünüyorum o sıra. Biz o kadar sevgiliyiz ama öyle bir yanyana durmaya başladık ki bizim bölümden bie eleman geldi yanıma okuldayken ders arasında, geçen yanında bi kız gördüm kanka çıktığı var mı onun, yoksa ben talibim dedi. Ne diyeceğimi şaşırdım, ulan malak onun sevgilisi benim dedim. Yok artık dedi, o kız kim sen kim dıbına koyim taşak mı geçiyon dedi, giberim seni uzaklaş burdan dedim üzerine doğru yürüdüm bi dayılaşma felan oldu ayırdı etraftakiler. Zaten bunun iibf den de böyle dalyaraklar mesaj atıp duruyor, bir yerlerden buna mektuplar, yurda çiçekler çikolatalar valla bıkkınlık geldi. Biraz da öyle bir inat başladı bende. Güzel kız ya, kimseye vermem ben bunu, benim zaten.
Ama Allah var yukarda, bir kere olsun başka birine merhaba dediğini bile duymadım. Diyecek olsa bile hep bana söyledi, şu şu dedi, hep okuluna çağırıp kantinde elimi tuttu, dersine bile soktu beni herkes görsün diye, hatta ben güveneyim diye sınıfındaki birkaç elemanla tanıştırdı beni, sevmediğin varsa konuşmayayım dedi, aynı sınıfta olunca mecbur kalabiliyoruz not, ders mevzuuna dedi ama senden önemli değil dedi.
Ulan dedim bir insan beni hem bu kadar değerli hem de bu kadar değersiz aynı anda nasıl hissettirebiliyor? Kafam bi milyon.