Gün geldi çattı, bizimkinin doğumgünü...
Ben aylarca para biriktirip saati almışım, nasıl mutluyum, nasıl umutluyum çok beğeneceğine. Neyse doğumgününü kutladık, arkadaşları felan da var ben kutuyu verdim açtı, şöyle zoraki bir gülümseme attı, teşekkürler dedi kısık sesle, sonra arkadaşlarına dönüp konuşmaya başladı.
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Kıpkırmızı oldum. Ulan dedim ben ne için uğraşıyorum tavıra bak dedim. O anki duygumu size anlatamam. Hayalkırıklığı, utanma, üzüntü, vazgeçiş, umutsuzluk hepsi bir arada kombo yaptı bana. Belki 1 sene önce yapsa çok da sallamazdım ama arada yaptıklarıyle bu son damlaydı sanırım.
Artık yüzüne bile bakmak istemiyorum.