bu sabah erken uyandım.
leş ciğerlerimi biraz temiz havayla doldurup mükafatlandırırım diyerek
ilk karşılaştığımız o güzel koya doğru 1,2 km yürüdüm, oradaydım.
anıları canlandırmak adına cebimden çıkardığım teklimden derin bir nefes aldım, herzamanki gibi adını sahile yazdım... dalgalar silene kadar bu ritüeli tamamlamış olacaktım o da olmadı. hayın, zalım,puşt, kalleş dalgalar adını sildikçe ben yazdım, yazdıkça onlar sildi.
bu kısır döngüden kurtulup kendime gelmek adına arka cebimden çıkardığım tek bıçak klagib permatik jiletini 2 tur dilimde çevirip yalnızlığın tanımını bedenime tek bir jilet darbesiyle itina ile nakşedip kabullendim.
artık zamanı geri alamıyorum, anılarım beni yavaş yavaş terk ediyor.
hoşça kal...