Hiç unutmuyorum dışarda oynadıktan sonra eve geldik abimle. Babam her zamankinden farklı görünüyordu. Hissetmiştim o çocuk halimle. Annem ise elinde kağıtlarla bir şeyler okuyordu. Sanki bir çözüm arıyordu gibi. Gözleri dolu doluydu. Hiç alışık değildim annemi o halde görmeye. Telefon çalıyordu sürekli, babam cevap vermiyordu. Birden annemin gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Kendimi tutamadım ben de ağlamaya başladım. Sebepsiz bir şekilde ama sanki yıllardır o anı bekliyormuşçasına ağlıyordum. Babam ise daha fazla dayanamadı ve vurdu kapıyı çıktı. Abimle bakıştık o an. ikimizin de aklında tek bir soru vardı. "Ne olmuştu?"