Üniversite mezunu, tek derdi işi olan maddi gücü oldukça yeterli bir abiniz, bazılarınızın ise kardeşiyim.

Sanırım çoğu şeyin başlangıcı üniversitenin ilk senesi olmuştu.

Çok seviyordum.
kendimden, ailemden, hayatımdan, sahip olduğum her şeyden çok seviyordum onu.
aynı şehirde üniversiteyi kazanmak için kendimizi yırtmış, sonunda başarmıştık… Isparta’da okuduk biz, hala özlerim doğu kampüsünden batı kampüsüne kadar aynı sigarayı içerek yürümeyi, çok güzel günlerdi ancak 2. Senemiz dolduğunda eskisi gibi olmayı bir türlü başaramıyorduk artık, aynı evin içerisinde birbirine yabancı iki insan olmuş, dolapta buz kalmadığı için bile kavgaya tutuşur bir hale gelmiş, en sonunda ise ipleri sonsuza dek koparmıştık.

Yıllar da geçse, eşyalarını yükleyip okulu tamamen bıraktığı gün hala gözümün önünden bir türlü gitmiyor…

sadece birbirimize biraz zaman verecek, her şeye çok daha güzel devam edecektik.
En azından ben böyle biliyordum…
son görüşümdü, bir daha hiç görmedim onu.