Çocuklar acımasız olur, bu huylarınıda çoğunlukla aileden gördükleri baskıları başkalarına sataşarak atlatmaya, kendilerini rahatlatıp üstün görmeye çalışarak yenmeye çalışırlar. Aynılarını yaşadım, hep kısa boylu, zayıf, çelimsiz, suskun olan bendim çünkü babam beni öyle yetiştirdi. Kavga-dövüş yoktu çünkü babam milli taksördü. Dünyanın en iyi insanlarındandır kendisi. Annemde aynı şekilde. Ama herkesin annesi babası öyle olmuyor ve bu da dışarıya bu şekilde yansıyor. Çocuklar vicdan sahibi olmazlar. Bu yüzden söylediklerini kendileri hemen unuturlar, pişman olmazlar. Haaa, gel gelelim, artık öyle değilim bende... Para, tip, durum, yaşantı olarak belki kendi yaşıtlarımın %90ından iyidir durumum, özgüvenim bu şekilde yerine geldi birazda..