lise ikiye gectigimde bir kizla tanistim. ozguvensiz oldugumdan yanina oturmaya falan giderken yanimda bir arkadasimi da goturuyordum. sonralari arkadasima “olum agib oldum galiba” dedigimde “kanka ben de lannn” diyordu ama esprisine diyor sanmistim. daha sonra kiz ve arkadasim sevgili oldular. ama cocuk okulun yakigiblisi yani en uzun iliskisi 1 hafta falan. biliyorum uzecek kizi. neyse dedim beraber olsunlar. 1 haftaya ayrildi kizdan. kiz depresyona girdi kimseyle konusmuyor. anonim bir uygulamadan mesaj attim kiza. en basta arkadas olarak konustuk sadece. uc ay dort ay derken sonunda kim oldugumu soyledigimde, zaten anladigini soyledi. neyse flort modunda takiliyoruz ama nasil acemiyim anlatamam. kizi sokakta gorsem tanimamis gibi davranirim. en sonunda acildim, hislerimi acik acik soyledim. cok umutluydum; beni cok sevdigini, harbiden cok sevdigini soyledi ama o gozle gormedigini soyledi. hem reddedilmistim hem de hala kopek gibi seviyordum. bagimli olmustum resmen. boyle 3 ay daha gectikten sonra okul degistirecegini soyledi. daha fazla konusmadik. simdi unlu olmus.. yolu acik olsun. ilk ve tek agib oldugum insandir kendisi. hem zekasi hem sanatsal kisiligi hem de karakteri cok iyi olan bir insandi.. her seye ragmen keske dost kalabilseydik.