Hiçbir getirisi olmayan hatta zütürüsü olan bir kavramı toplumsal refah adı altında kendine dikte etmenin pragmatist mantıkta hiçbir karşılığı yoktur. Ve eğer kendinden daha yüce bir varlık için yapmıyorsan yaptığın iyiliğin de bir anlamı yoktur. Tabii kimse elini bağlamıyor. istersen tüm servetini dağıt. Ama bunun ateist bakış açısından mantıklı olmadığının da farkında ol.

inandığın şey, içgüdü, seni iyiliğe sevk ediyor. Bu nedenle çoğumuz biliyoruz ki iyilik yapmak güzel bir şey. Ama bunu mantıkla izah edemiyoruz. Bu nedenle de tek somut izahat olan dinlere yöneliyoruz haklı ve doğal olarak. iyilik yapmanın mantıklı olduğunu yalnızca din açıklayabiliyor. Geriye kalan tüm açıklama denemeleri "iç güdüsel olarak iyilik yapmam gerektiğini biliyorum" dan öteye geçemiyor.