Sonunda koşturmaktan bitap düşmüş ve yorgun bedenini yere salmıştır. Uyandığında kendisini gün ışığının hiç uğramadığı ama görkemli mum ışıklarının olduğu bir salonda bulmuştur.
- Uyan ey kızım, her şey geçti... Kötülük ve zalimlik yine aşka olan savaşında hasır geldi, ancak yüce Allahır ki gerçeği görür... Mazlumu korur, kollar... Bu gözündeki öfkedir ki zalimleri yakacak, yolsuzlara yol, ışıksızlara ışık olacak...
Melami Şeyhinin sözleri sonrası Derya, büyük salondaki dadılardan birinin kucağına verilmiş ve vebali kurşun gibi ağır olan davamızın ilk kurşunu atılmıştır.