Evde Can'la yine sessizce otururken telefon geldi. Arayan abimdi. Açtım:
-Biz geldik sayılır abim az kaldı 1 2 saate oradayız. Gelince konuşucaz senin mevzuları
-Yok abi gerek yok en iyisi hiç düşünmemek
-Tamam hadi ben kapatıyorum sende çok dert etme daha önüne ne kızlar çıkıcak
Demesiyle bağırmaya başlamam bir oldu
-Ne diyorsun abi, ne başka kızı
-Ne zannediyorsun cbwer hep o kızda mı takılı kalacağını ha?
-"Sen ne anlarsın aşktan sevgiden" dedim. Der demez hemen pişman oldum. Hiç bahsetmedim binler ama abimin bir sevdiği vardı. Bana hep anlatırdı. Üniversitede 4 yıl arkadaşlık kurmuştu. Kız bana en yakın dostumsun dedi. Ama ben ona deliler gibi aşığım cbwer. Hatta bu kızın düğününe dahi beraber gitmiştik. Düğün çıkışı abimi ilk kez öyle kötü görmüştüm. ilk kez sigara içerken elleri titriyordu.
En kötüsü ne aldatılmak, ne terk edilmek, ne de red yemek. En kötüsü sevdiğini hiç söyleyememek...