Aslında şöyle diye başlayan cümlelerden vazgeçiyorsunuz.

Bırakıyorsunuz yani, büyük bir boş vermişlik.
ama bir yandan da hayata daha fazla tutunuyorsunuz.

Yaşamayı daha da ciddiye aldığınız yıllara geldiğinizi hissediyorsunuz.
Öncesinde insanları ciddiye alıyordunuz, sonra o insanlar ölüyor.
inanmak zor gibi gelse de , hayat sizi buna bile alıştırıyor.

30 yaşına geldiğinizde,
Arkadaşlarınızdan bazılarının çocukları oluyor.

ve hayatınıza bir sürü kadın giriyor.
Bir sürü.
hangisini gibeyim diye düşünmediğiniz zamanlarda geliyor o kadınlar.

Bu kadınlar susabiliyor mu acaba? diye düşünmeye başlıyorsunuz

Hayatınızda ertelediğiniz ne varsa, bir çoğunu yaşamış olmanın pişmanlığını yaşıyorsunuz.

Haa en önemlisi,
iş hayatı sizi öylesine yoruyor ki, ailenize eskisi kadar vakit ayıramıyorsunuz.

Nasıl hissettiriyor derseniz,
Uzunca bir tatilin son pazarında akşam ezanı okunmuş ve yarın okul başlıyor gibi.