Ben de onun ardından yattım yatağıma. Kafamda bir ton şey dönüp duruyor.Her şeyi düşünüyorum kendimi,onu, bizi.Çok büyük bir vs vardı.Bir yanda benim bütün hayallerim.22 yıllık birikim, çalışma sebebim, bazen aptal aptal hayal kurmama sebep olan hedefim. Diğer yanda mı? Diğer yanda ise Melis, benim için her şeyi ifade eden insan. Kendimi onda bulmuşum, onda kaybetmişim.4 yıllık ilişkimize bir ömür sığmış.En çok birbirimizi sevmişiz,en çok birbirimizi üzmüşüz,en çok birbirimizden nefret etmeye çalışmışız. Kendimi kandırdım ilk başta, uzaktan ilişki olur işte ne var ki bunda, sanki yazın memlekete gitmiş gibi ne farkı var?Ama orası Amerikaydı, Melis'in atlayıp geleceği bir yer değildi.NBA maçı izler gibi benimle konuşmak için uyanık kalmasını gerektirecek bir yerdi.
Acaba şu an ne yapıyor düşüncesi içimizi kemirecekti.Önce güvensizlik başlayacaktı, sonra suçlamalar;araya 3.kişiler girecekti, pusuda bekleyen tazılar. ilişki sürdükçe biz tükenecektik.Bir şekilde atlatsak bile döndüğümde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
Sonra bir şeyi daha düşündüm:
Ben bu kıza senin saçının teli için dünyayı yakarım deyip çıkmadım mı yola?
Onun gözünün yaşının yanında Amerika neydi dıbına koyayım?Ben neydim, hayallerim neydi?
Onun olmadığı hayali ne yapacaktım ben?