bu dayım, karısı ve oğulları bu yaz da türkiye'ye geldiler. güya memleket hasreti ama gerçek niyetleri 8.5'u gören euroları bozdurup krallar gibi bir ay geçirmekti. neyse bunlar geçen akşam bize oturmaya geldiler bu dayımda kuruldu baş köşeye bizleri küçük gören bir edayla konuşmaya başladı. işte ben 20'li yaşlarımdayken evimi arabamı almıştım deli gibi çalışırdım, (bunların hepsini de almanya'da çalışarak yapmış amk bir de dedemden kalan arsalara tarlalara konmuş) şimdiki gençlerde iş yok, yan gelip yatıyorlar anca falan demeye başladı. bu sözlerin ortamdaki muhattabı bendim tabikide. 25 yaşındayım üniyi geçen yıl bitirdim hala işsiz geziyorum her yere başvurdum, yok tecrübe yok askerlik diye iş bulamadım. en son bari kendimi idare edecek bi iş bulayım dedim bi restoranda komiliğe başladım amk günde 14 saat, sigorta yok yol parası bile vermiyorlar ve günlük sadece 50 tl amk. 13 gün zor dayandıktan sonra giberim lan böyle işi diyerek çıktım amk. neyse ya sabır diyerek bunun susmasını bekliyorum ama baktım susacağı yok en sonunda lafa karıştım ve dedim ki:
-ya dayı tamam da türkiye'de işsizlik çok fazla millet iş bulamıyor alım gücü düşük maaşlar az olan işlerde resmen kölelik gibi dememle bu da:
+ "hadi lan ordan bunlar iş beğenmiyor çalışmak isteyene iş çok bir de bizim millet şükretmesini bilmiyor" dedi.
bende dedim ki: valla almanya'da ki gibi iş imkanlarına, sosyal haklara sahip olsak, 5-6 ay çalışıp düzgün bir araba alsak yarım maaşla iphone alsak bizde pek ala şükrederiz dedim.
bu da dedi ki: sen öyle zannediyon da almanya eskisi gibi değil her şey çok kötü meyveyi sebzeyi taneyle alıyoz türkiye'de ki imkanlar çok iyi artık ben gençken türkiye böyle olsa hayatta gitmezdim falan demeye başladı.
eee dayı dönün o zaman türkiye'ye eziyet çekmeyin oralarda dedim.
işte bu da klagib alamancı lafını söyledi:
+ bizim orada düzenimiz var şimdi bırakıp nasıl gelelim demeye başladı. işte tam o anda benim liseli damarım tuttu ve dedim ki:
- merak etme dayı burada da sizi düzecek biri bulunur dememle ortamda bi ölüm sessizliği oluştu. 1-2 saniye kala kaldıktan sonra bağırmaya başladı ne biçim konuşuyon terbiyesiz falan sonra annemle babama döndü dedi ki: ne biçim çocuk yetiştirmişiniz hiç terbiye vermemişsiniz falan saydırıyor. en sonunda babam da dayanamadı:
çıkın gidin lan evimden allah'ın görgüsüzleri diyerek dayımları kovdu. annemde hala babamla bana surat yapıyor abimle küstürdünüz diye. ama pişman değilim bir daha olsa bir daha yaparım. neyse adet yerini bulsun bu da böyle bir anımdır.