karşılıksız seven bir aile, birbirinden güzel dostlar, tertemiz bir geçmiş, güzel bir gelecek... ama kimsenin en sevdiği olmamak... hayır, insana bazen bunlar yetmiyor, bunlara sahip olmayanları da düşünmek istemiyor, istiyor ki o kişinin en sevdiği olunsun ve hayata daha bir sağlam asılmak için bahanesi bulunsun.

bir an etrafına gözlemci olarak bakıyor kişi, gülen eğlenen insanlar, sanki hayatın her zerresinin suyunu sıkıp her damlasından zevk alıyorlar. belli ki birbirlerine değer veriyorlar. isterseniz siz de bunlardan biri olabiliyorsunuz ama pause tuşuna bastığınız o an, çekmiş olduğunuz fotoğrafın çerçevesine sığamıyorsunuz öyle ki her şey net bir biçimde gözlerinizin önüne getiriliyor; tüm o olağan sevmelerin yanında kimsenin kıymetlisi bir tanesi hatta ve hatta canısıbile değilsiniz. işte siz de o sıradandiye bahsedilen insan kalıplarına dahil oldunuz ve istatistik biliminin bir verisisiniz.