Usta 20 yaşindayim. cogu kisiden agir bir hayat yasadigimi düsünüyorum. dini inancım yok .
Kesinlikle yaşamanın hiçbir anlamı yok. evrenden açıklama yapılmadan çıkarıldık, okula açıklama yapmadan gönderildik, açıklama yapmadan çalışmak zorunda kaldık. hiçbir açıklaması yok sebebi yok ve eğer hepsini bitirmeye çalışırsak, pgibiyatristler tarafından "kendi iyiligimz için", herhangi bir açıklama olmaksızın (spor yap, hobi bul vs ) geri döndürülüeceğiz , çünkü yaşadığın hayat sana ait değil, sadece tarafından kontrol edilen bir vücuda sahip olmak zorunda kalıyoruz. babamızın, annemizin ve diğer atalarımızın genetiğinin DNA'mızdaki genetiğiyle karar veriliyor bu hayat. yaşamda seçmediğimiz ilgi ve duygularla kontrol ediliyoruz. , bu beynin algılayabildiği şeyle sınırlanırız. ve hesapla.
davranışlarımızı A ve B, pizza veya patates arasında seçsek bile özgür bir seçime sahip değiliz. pgiboloji din gibi alanlar tamamen imkansız çünkü insan davranışında herhangi bir eğilim yok. Çünkü eğilim, nedenselliğin bir sonucu olarak ortaya çıkar. ancak bizim ıstırabımız anlamsızdır, kesinlikle hiçbir şeye sonuç çıkartmaz esasen hiçbir şeye ulaşamaz, çünkü hedef nokta aynıdır: ölüm ... ve açıklanamayan kaybolma, sonsuz yok olma ... Bilincimizin tekrar ölü uykuya dönüşü- ... hepimiz için nihai sondur. Aksi takdirde, bilincimizi kontrol eden doğaüstü bir güce sahip olacak kadar şanssız olursak bu da muhtemelen bu tak çukurunda sonsuza dek varolacağımız anldıbına gelir. sonsuz acıdır aslında. Duyu organlarımızla algıladığımız her şey bizden olmayan bir şeyin sonucudur. Siz, önceden tek seferde sonsuza kadar hesaplanan ve bir defada belirlenen karmaşık matematiksel olasılıklar hesaplamasısınız ve sizi teknik olarak robottan ayırmayan bir şey yok. Tüm duygular canlı ve karşılıklı. duygu kafanızdaki karmaşık kimyasallardan oluşan bir miligram ve diğer insanların zalim doğasına ilişkin bu hatayı düzeltmeniz mümkün değil. Kendi görüşlerim bunlar.