Ben de benzer bir derde sahibim. Öğrenciyken hayallerimiz genelde meslekle ilgili olur. Kazanmayınca veya kazanmamıza rağmen işsizlik kaygısıyla başka bölüm seçince o hayaller de bitme noktasına gelir. Sonrası da depresyona veya boşvermişliğe kadar bir yol olabilir. Bu durumda eğer tekrardan okumak istemiyorsak yapılması gereken mesleği araç olarak görüp ondan gelen parayla hayallerimizi başka yöne çevirmemiz. Bu para kazanınca şunu şunu yapacağım şeklinde de olabilir şu kızla evlenip her gün onu gibicem şeklinde de olabilir emekli olunca şöyle rahat bir hayat yaşayacağım şeklinde de olabilir... Vücut yapacağım, şu sanatta şu hobide aşama kaydedeceğim gibi mütevazi hayaller de olabilir... Çocukluktaki hayallerin yerini tutmaz ama sizi yine de hayata bağlar.

Asıl kötü olasılık, mezun olduktan sonra yapacağınız işte hayallerinizi satmaya değecek kadar para kazanmamanız olabilir. işte bu durum çok moral bozucudur. Bir de bu iş izole bir çevrede yapılıp gününüzün 10 saatini falan alıyorsa karı kız hayallerinde de mütevazi olmanız gerekecektir. Bu durumda da yapılacak en iyi şey işten gelince dinlenmenin uyumanın hazzını almak, işten dönünce sizi eğlendiren şeylere biraz da olsa vakit ayırmak. Bu en azından hedefsiz yaşdıbınızda depresyonu engeller. Bunların yanı sıra yapabileceğiniz tek şey iyi bir fırsat gelmesini beklemek, çünkü kendi fırsatını yaratmak için artık çok geç olmuş olabilir.