Ertesi gün aradığımda bana o gün erkek bi kankası ile takıldığı için müsait olamadığını söyledi ve kan beynime sıçradı. Cidden o çocuğu bulup dövesim vardı hayvan gibi kıskanmıştım. Sonrasında peki keyfin bilir dedim geçtim cidden tadım kaçmıştı. 1 gün önce deli gibi öpüştüğüm kız bir anda başka birine dönüşmüştü. Uzun bir süre aramadım o da aramadı en son dayanamayarak tam uyuyacağım sırada uyuyor musun diye mesaj attı. Bende direk cevap verdim ve o gün sabaha kadar muhabbet ettik. Eski günlerdeki gibiydik sanki. 1 hafta sonra da istanbul'a dönmüştü yeniden. Capacity'de Midpoint diye bir yer var bileniniz vardır. Orda buluşalım mı dedim tamamdır olur dedi. Fiilen sevgili gibi olsak ta artık ona bu teklifi yapmanın vakti gelmişti sanki. O gün için cidden ağır biçimde heyecanlıydım hatta uyuyamadım heyecandan. Sabah olunca ilk ses totem olarak FB tezahüratları dinledim ve hazırlanıp yola koyuldum. Artık geri dönüşü yoktu. Zeynep'in sevgilim olmasını her şeyden çok istiyordum. Sonrasında 1 gibi buluştuk cidden harika giyinmişti. Yemeklerimizi yedik ve ben direk mevzuya girdim. Zeynep, ben seni çok seviyorum sen benim için vazgeçilmezsin. Senden önce hayatım yok denecek gibiydi ama seni tanıdığımdan beri her şey daha güzel. Zeynep, sevgilim olur musun ? dedim. Bi an için bana baktı. Sonra şunları dedi. Cem bende seni seviyorum ama ben ne yazık ki o hayal ettiğin kız değilim. Ben romantik ilişkileri beceremiyorum. Seninle sevgili olsak ve ayrılsak bir daha seninle konuşamamak seni görememek benim için çok acı olacak. Seni kaybetmekten çok korkuyorum. Üzgünüm ama sevgilin olamam dedi. Ben yıkılmış vaziyette hesabı istedim sonra da kalktık. Ben sahilden gideceğim dedim ve vedalaştık. Sahile gidip çimlere oturdum ve sessizce ağlamaya başladım. Zeynep'im elimden kayıp gitmişti sanki.